Greetings from Brasher Falls,

Het is een tijdje geleden dat ik een blog heb geplaatst en in de tussentijd is er ook een hele hoop gebeurd. Ik heb vrij weinig tijd heb ik al door, dus vandaar dat ik ook niet veel tijd had om een blog te schrijven. Eens zien waar ik moet beginnen…

24 augustus had ik mijn eerste voetbalwedstrijd met het schoolteam. Ons team bestaat uit ongeveer 18 man. Ik was niet de enige buitenlandse student, want Ben uit Duitsland was ook lid van het team. Met een goede moed bereidde ik me voor op de wedstrijd. Onze eerste wedstrijd was uit tegen Salmon River. We verloren de wedstrijd met 2-0. Ze waren veel beter dan ons en teleurstellend gingen we naar huis.

In een korte periode speelden we nog drie oefenwedstrijden. Het waren goede tegenstanders en we wisten er maar één te winnen. Je kon wel zien dat we aan het groeien waren als team. Ondertussen hadden we ook elke dag training en we werden steeds beter als team!

Vrijdag 1 september hadden we een leuke teamactiviteit op de planning staan. We gingen een berg beklimmen! Het was vrij zwaar want sommige stukken waren erg stijl. Na ongeveer 30 minuten waren we op de top en het uitzicht was ongelofelijk. Ik heb nog nooit zoveel groen op één plek bij elkaar gezien. Het was super mooi! Ik zal foto’s delen.

Het weekend van 2 en 3 september verbleven we bij de zus van Nanci. Ze wonen ongeveer twee/drie uur van ons vandaan. Het zijn hele aardige mensen! Zondag 3 september gingen we met zijn allen naar een soort kermisachtig idee. Er waren allerlei soorten attracties en veel eten. Amerikanen houden van eten, dat was mij wel duidelijk. De laatste avond bij de zus van Nanci besloot ik iets te doen wat ik nog nooit eerder had gedaan. Ik dacht ‘Joh, laat ik mijn haar een kleurtje geven!’ Ik besloot mijn haar een grijs kleurtje te geven! Ikzelf vond het er best grappig uitzien, maar mijn vriendin was er minder blij mee. Gelukkig was het niet permanent.

Toen brak 5 september aan. Mijn eerste schooldag! Mijn school heet St. Lawrence Central High School. De studenten op deze school worden de ‘Larries’ genoemd. Officieel was het de eerste schooldag, maar er waren nog niet echt lessen en we hadden aan het einde van de schooldag leuke activiteiten. Mijn eerste indruk van de school was dat het groter was dan mijn school in Nederland. Dat is ook niet zo heel moeilijk, want OBC Elst is wel erg klein. Voor Amerikaanse begrippen is St. Lawrence Central wel een kleine school. De studenten zijn heel aardig en zijn geïnteresseerd in het leven in Nederland. De vakken zijn erg anders dan in Nederland. Ik heb bijvoorbeeld gekozen voor ‘Earth Science’ , omdat ik aardrijkskunde in Nederland erg leuk vond. Het is totaal niet hetzelfde, want het doet me denken aan scheikunde/natuurkunde in Nederland. Voor de rest heb ik ceramics (werken met klei), gym, Engels, Business Computer Apps (werken met Word, Excel etc.), geometrie en maatschappijleer/geschiedenis. Ja, ik had al snel in de gaten dat het heel anders was.

Maar het hoogtepunt van de dag was de eerste officiële voetbalwedstrijd in onze league! We waren er klaar voor. De wedstrijd was Thuis tegen Parishville-Hopinkton. We hadden vertrouwen en speelden als team goed samen en dat bleek uiteindelijk ook in de score. We hadden met 5-1 gewonnen! Een prima start van het voetbalseizoen. Dat voelde goed aan!

Twee dagen later stond de volgende thuiswedstrijd alweer op het programma. Dit keer was dat tegen Brushton-Moira Central. Deze tegenstander was beter dan Parisville, maar ook deze wedstrijd wisten wij te winnen met 5-1. In deze wedstrijd scoorde ik mijn eerste Amerikaanse doelpunt! Iedereen rende naar mij toe nadat ik na een kleine solo gescoord had! Yesyes! De tweede winst was binnen.

School ging in de tussentijd gewoon door. In het begin moest ik wennen dat ik na school gewoon een wedstrijd moest spelen, maar dat maakte de schooldag ook extra leuk, want je wist dat er een wedstrijd aankwam! Het is gebruikelijk om het teamoutfit te dragen op de dag van de wedstrijd, zodat iedereen kan zien dat er een wedstrijd is! De meeste studenten proberen elkaar aan te moedigen als ze zelf geen training hebben voor een andere sport. Schoolsporten zijn een van de leukste dingen in Amerika naar mijn mening. Het creëert een band tussen studenten. Het is heel anders dan in Nederland waar je voor een club speelt, maar hier zijn alle sporten met school verbonden. Je moet wel zorgen dat je cijfers op orde blijven, anders mag je niet meedoen aan sporten. Gelukkig gebeurt dat niet vaak.

8 september was er een ontmoeting georganiseerd met alle buitenlandse studenten. In totaal zijn er 8 buitenlandse studenten op St. Lawrence Central dit jaar. We kregen de kans om elkaar goed te leren kennen doormiddel van leuke activiteiten/spelletjes. Eén daarvan was het versieren van de ander met wc papier. Er waren twee teams en het team dat het beste wist te versieren won. Ik zal een foto delen van ons resultaat.

12 september speelden we onze derde wedstrijd. Dit keer was het uit tegen St. Regis Falls Central. Dit was de zwakste tegenstander tot nu toe. De eindscore was 2-8 en we hadden nog wel genade met ze. Het was een saaie wedstrijd, maar de derde winst was ook binnen!

Drie dagen later hadden we onze vierde wedstrijd thuis tegen Chateaugay Central. De voorspelling was dat het een zware wedstrijd ging worden, want onze school had hen nog nooit verslagen in voetbal. Tijd om geschiedenis te schrijven!! We vochten hard als team en speelden onze eigen wedstrijd en ja hoor, geschiedenis werd geschreven. We hadden Chateaugay verslagen met 3-1! Er moest zelfs iemand van ons team huilen van blijdschap! Nog nooit had onze school vier opeenvolgende wedstrijden gewonnen, dus dat was een ander record dat genoteerd kon worden. We waren trots!

Inmiddels had ik al veel vrienden gemaakt op school. Ze zijn allemaal erg geïnteresseerd en willen van alles van je weten. Ik zal een aantal foto s delen waar ik met vrienden opsta.

19 september stond de volgende wedstrijd op het programma. Dit keer tegen Colton-Pierrepont Central. Wij waren de favoriet voor de wedstrijd en zo gingen we de wedstrijd ook in. Dat was niet de beste houding om de wedstrijd in te gaan, want we vergisten ons wel in Colton. Op de een of andere manier hadden zij net iets meer geluk in 50/50-duels. Het zat ons niet mee die wedstrijd en de frustratie begon ook op te komen nadat we op achterstand kwamen. Helaas voor ons konden we de score niet meer omdraaien. We verloren de wedstrijd met 3-1. Onze eerste verloren wedstrijd van het seizoen. Teleurstellend en onbegrijpelijk gingen we naar huis.

Voor deze blog laat ik het hier bij. Ik weet het, ik loop nog een maand achter, maar ik ga direct werken aan een nieuwe blog! Deze blog bestaat vooral uit voetbalverhalen. Dat komt omdat daar mijn aandacht bij ligt en we een druk voetbalprogramma hebben. Veel tijd word dan ook in voetbal gestoken, dus daar valt dan ook veel over te vertellen.

Wat ik al wel vertel is dat ik van gastgezin ben veranderd! Er waren wat problemen ontstaan met mijn gastmoeder Nanci waardoor ik mij niet meer comfortabel voelde in het huis. Ik zal er wat uitgebreider op ingaan in de volgende blog als ik bij de datum aankom waarop het zover is. Ik verliet mijn gastgezin namelijk op 4 september. Ik verbleek eerst nog een paar dagen bij mijn aanspreekpunt waar Ben verbleef voordat ik definitief naar mijn nieuwe gastgezin zou gaan. Gelukkig wonen die heel dichtbij Brasher Falls en kon ik nog gewoon op dezelfde school blijven.

Mensen zullen zich misschien afvragen hoe ik mij voel over de verhuizing. In de periode van verhuizen van huis naar huis naar huis voelde ik mij wel even verloren. Het was een moeilijke tijd, maar ook daar leer je van. Nu ben ik inmiddels al twee weken bij mijn nieuwe gastgezin en ik voel mij top! Ik vermaak me prima hier! Er is geen reden tot zorgen, want mijn zorgen zijn verdwenen.

Mijn nieuwe gastgezin bestaat uit Renie (moeder), Stephen (vader), Gauge (broertje), Sophie (zusje) en Miaya (zusje). Renie en Stephen zijn beide onder de 30, dus het is een vrij jong gezin. Gauge is 9 jaar, Sophie is 1,5 jaar en Miaya is bijna 7 maanden oud. Een heel ander soort gezin dan voorheen, maar ik kan het erg goed vinden met ze en ben al dikke vrienden met Sophie & Gauge.

Zoals ik al zei, bij mijn volgende blog probeer ik wat meer informatie te vertellen waarom het mis ging in mijn vorige gastgezin. Voor de rest ga ik het nog hebben over de rest van het voetbalseizoen en over plannen verder in dit jaar. Hopelijk heb ik jullie voor nu weer even kunnen vermaken! De volgende blog komt er snel aan. Dat beloof ik!

Groetjes van Noah vanuit Brasher Falls!