Wat een begin!
Greetings from Brasher Falls,
Het voetbalseizoen zit er inmiddels op, maar natuurlijk ga ik nog vertellen hoe het afgelopen is…
21 september speelde we tegen Madrid-Waddington uit. Dit team was nog onverslagen en vooraf ook de favoriet om de league te winnen, maar wij waren vastberaden om hun eerste verlies op het scorebord te brengen. Toen we wedstrijd was begonnen kon je al snel zien waarom ze ongeslagen waren. Dit was het eerste Amerikaanse team dat bijna op Europees niveau speelde. Eindelijk een team dat redelijk kan ballen! Maar een leuke wedstrijd is anders. Het was lang 0-0 en ze raakte gefrustreerd. Dit uitte ze af tegen mij door opmerkingen te maken over mijn grijze haar. Haha, ze konden het niet hebben dat het nog steeds 0-0 was. Uiteindelijk kwamen ze op voorsprong door een fout van ons in de defensie. Het was niet eens een gecreëerde kans. Veel pech voor ons en geluk voor hun, want het bleef 1-0. Kon niet wachten om ze opnieuw te zien en dit maal op ons thuisgras.
26 september speelde we tegen Norwood-Norfork. De enige tegenstander waar we nog niet tegen gespeeld hadden. We speelden uit en het was een leuke wedstrijd. Wij waren de betere partij en uiteindelijk wonnen we dan ook met 1-3. Er gebeurde niet zoveel in deze wedstrijd.
Vanaf dit moment kenden we al onze tegenstanders. Net als in Europa speel je twee keer tegen een tegenstander; uit en thuis. Dat is hier ook het geval, dus 29 september speelde we opnieuw tegen Parisville. De vorige wedstrijd hadden we gewonnen met 5-1, dus stiekem verwachtten we een makkelijke overwinning. We kwamen snel op een 0-1 voorsprong, maar we wisten het niet uit te breiden. Uiteindelijk scoorde zij de 1-1 en ik deed er alles aan om te scoren en de wist mee te nemen naar huis. We wisten niet meer te scoren… Wij waren de betere partij maar meer zat er vandaag niet in, helaas.
7 oktober was onze homecoming game tegen Harisville. Dit jaar was het heel apart geregeld, want we hadden de homecoming dance de avond door de homecoming game. Normaal gesproken is de dance dezelfde dag als de game. We speelden tegen de nummer 1 van een andere league, dus we verwachtten een goede tegenstander. Doordat we goed voorbereid waren op de wedstrijd speelden we goed. Dit was waarschijnlijk de beste wedstrijd die we tot nu toe gespeeld hadden. We wonnen de wedstrijd met 3-0.
Zoals ik al zei, 6 oktober was homecoming! Dat was super gezellig en een groot succes. Veel mensen kwamen opdagen en het was een avond om niet meer te vergeten.
Ik ga niet meer zo diep in op de tweede helft van het voetbalseizoen, omdat het anders alleen maar over voetbal gaat.
2 oktober: 2-1 verloren VS Brushton
3 oktober: 5-3 verloren VS Northwood (oefenwedstrijd)
5 oktober: 8-0 gewonnen VS St. Regis Falls (Mijn tweede goal van het seizoen)
10 oktober: 3-1 verloren VS Chateaugay
11 oktober: 5-1 gewonnen VS Colton
17 oktober: 1-3 verloren VS Madrid-Waddington (Mijn derde goal van het seizoen)
19 oktober: 2-0 gewonnen VS Norwood
Het normale seizoen was na deze wedstrijd voorbij. We waren 4e geëindigd in de league, maar we konden wel strijden voor de Championship voor C scholen. Scholen worden geclassificeerd op het aantal studenten dat ze hebben. Er zijn A, B, C & D scholen. De grootste scholen vallen onder A en de kleinste onder D. Onze school valt onder C.
Omdat we vierde waren geëindigd moesten we strijden in de play-offs om een plekje in de finale te winnen. De play-off wedstrijd was tegen Norwood waar we al twee keer van gewonnen hadden. Vorig seizoen had Norwood ons echter verslagen in de play-offs, dus onderschatten deden we niet.
Het was een spannende wedstrijd en het was lastiger dan de vorige twee wedstrijden tegen hen. Gelukkig door twee goals van onze spits wonnen we de wedstrijd met 2-1 en gingen we naar de finale! We moeten het opnemen tegen Brushton, waar we één keer tegen gewonnen hadden en één keer van verloren hadden, dus het beloofde een spannende wedstrijd te worden…
25 oktober speelden we de finale tegen Brushton in Potsdam. We keken er allemaal naar uit en de concentratie was beter dan ooit. Dit was de eerste keer in de geschiedenis van de school dat we in de finale speelden voor de Championship! We hadden al geschiedenis geschreven, maar we wilden meer! Toen de wedstrijd was begonnen waren we gelijk scherp. Binnen 10 minuten stonden we met 2-0 voor!! We waren door het dollen, maar we moesten blijven focussen, want we hadden nog een lange weg te gaan voor het laatste fluitsignaal. In de tweede helft scoorde zij de 2-1, maar onze spits scoorde zijn tweede doelpunt van de avond en maakte er 3-1 in. Met nog 5 minuten te spelen, wisten we bijna zeker dat de overwinning & de Championship voor ons was! Toen het laatste fluitsignaal klonk waren we helemaal door het dollen. Voor het eerste in de geschiedenis van de school hadden we de Championship gewonnen en ik ben trots om er deel van uit te hebben gemaakt! Het was een groot feest!
Met het winnen van de Championship was het seizoen nog niet over. We konden nog strijden voor de State Championship. Onze school kon de State Championship voor C scholen winnen, maar we wisten dat het heel lastig ging worden om die te winnen. We moesten het opnemen tegen Lake Placid op 1 november. Een onbekend team, want we hadden er nog niet tegen gespeeld.
Toen de wedstrijd begonnen was, konden we al gelijk zien dat het een erg sterk team was, maar dat waren wij ook! De eerste helft domineerde zij en opende ze de score waardoor het 1-0 werd. Een domper voor ons, maar toen de tweede helft aanbrak hadden wij de overhand! We hadden goede kansen, maar hun keeper was erg goed. Ik had nog een goed afstandschot en iedereen dacht dat die erin ging, maar de keeper had een goede redding. De wedstrijd eindigde in 1-0.
Het voetbalseizoen was nu over. In de zeven jaar tijd dat deze school voetbal aanbood als sport, was dit het beste seizoen. We hadden de Championship gewonnen!! Wat een seizoen!
Eventjes terug in de tijd, want ik sloeg 31 oktober over om in de voetbal flow te blijven. 31 oktober, CARNAVAL! Carnaval wordt groots gevierd in Amerika. Iedereen gaat de straat op voor ‘Trick or treat!’ Mijn gastgezin en ik gingen ook de straat op. Ik was ‘verkleed’ als een van de T-Birds van de musical Grease. Grease was mijn musical in groep 8 en dat is een mooie herinnering. Mijn gastbroertje Gauge was verkleed als gorilla en mijn gastzusje Sofia was verkleed als lammeje. Een hoop snoepgoed werd binnen gehaald, maar omdat ik een wedstrijd had de volgende dag, liet ik het toch maar eventjes liggen voor na de wedstrijd. Het was een gezellige avond!
Met mijn gastgezin ga ik tegenwoordig ook elke zondag naar de kerk. Ik moet toegeven, het is nou niet bepaald de leukste activiteit, maar uit respect ga ik gezellig mee. Ik moet ook eigenlijk helemaal niet klagen, want zij zijn de reden dat ik hier een jaar kan blijven!
5 november gingen mijn gastgezin en ik gezellig lunchen in de bergen in Lake Placid. Lake Placid is een gezellig bergdorpje waar genoeg restaurantjes zijn. In één van de vele winkels heb ik ook een souvenirtje gekocht voor thuis. Een mok met een dier waar ik de naam niet van weet, maar hopelijk een van jullie wel.
Nu het voetbalseizoen voorbij is, kan ik er voor kiezen om basketbal of ijshockey te spelen voor de school. IJshockey wordt het al helemaal niet, want ik kan niet eens schaatsen. Basketbal was nog een optie maar ik heb ervoor gekozen om er niet voor te kiezen, omdat ik het niet leuk genoeg vind.
Ik heb leuke dingen te vertellen in mijn volgende blog, dus hopelijk volg je mij nog steeds om die ook te lezen! Tot de volgende blog!
Groetjes vanuit Brasher Falls!
Voetbal, voetbal en nog eens voetbal!
Greetings from Brasher Falls,
Het is een tijdje geleden dat ik een blog heb geplaatst en in de tussentijd is er ook een hele hoop gebeurd. Ik heb vrij weinig tijd heb ik al door, dus vandaar dat ik ook niet veel tijd had om een blog te schrijven. Eens zien waar ik moet beginnen…
24 augustus had ik mijn eerste voetbalwedstrijd met het schoolteam. Ons team bestaat uit ongeveer 18 man. Ik was niet de enige buitenlandse student, want Ben uit Duitsland was ook lid van het team. Met een goede moed bereidde ik me voor op de wedstrijd. Onze eerste wedstrijd was uit tegen Salmon River. We verloren de wedstrijd met 2-0. Ze waren veel beter dan ons en teleurstellend gingen we naar huis.
In een korte periode speelden we nog drie oefenwedstrijden. Het waren goede tegenstanders en we wisten er maar één te winnen. Je kon wel zien dat we aan het groeien waren als team. Ondertussen hadden we ook elke dag training en we werden steeds beter als team!
Vrijdag 1 september hadden we een leuke teamactiviteit op de planning staan. We gingen een berg beklimmen! Het was vrij zwaar want sommige stukken waren erg stijl. Na ongeveer 30 minuten waren we op de top en het uitzicht was ongelofelijk. Ik heb nog nooit zoveel groen op één plek bij elkaar gezien. Het was super mooi! Ik zal foto’s delen.
Het weekend van 2 en 3 september verbleven we bij de zus van Nanci. Ze wonen ongeveer twee/drie uur van ons vandaan. Het zijn hele aardige mensen! Zondag 3 september gingen we met zijn allen naar een soort kermisachtig idee. Er waren allerlei soorten attracties en veel eten. Amerikanen houden van eten, dat was mij wel duidelijk. De laatste avond bij de zus van Nanci besloot ik iets te doen wat ik nog nooit eerder had gedaan. Ik dacht ‘Joh, laat ik mijn haar een kleurtje geven!’ Ik besloot mijn haar een grijs kleurtje te geven! Ikzelf vond het er best grappig uitzien, maar mijn vriendin was er minder blij mee. Gelukkig was het niet permanent.
Toen brak 5 september aan. Mijn eerste schooldag! Mijn school heet St. Lawrence Central High School. De studenten op deze school worden de ‘Larries’ genoemd. Officieel was het de eerste schooldag, maar er waren nog niet echt lessen en we hadden aan het einde van de schooldag leuke activiteiten. Mijn eerste indruk van de school was dat het groter was dan mijn school in Nederland. Dat is ook niet zo heel moeilijk, want OBC Elst is wel erg klein. Voor Amerikaanse begrippen is St. Lawrence Central wel een kleine school. De studenten zijn heel aardig en zijn geïnteresseerd in het leven in Nederland. De vakken zijn erg anders dan in Nederland. Ik heb bijvoorbeeld gekozen voor ‘Earth Science’ , omdat ik aardrijkskunde in Nederland erg leuk vond. Het is totaal niet hetzelfde, want het doet me denken aan scheikunde/natuurkunde in Nederland. Voor de rest heb ik ceramics (werken met klei), gym, Engels, Business Computer Apps (werken met Word, Excel etc.), geometrie en maatschappijleer/geschiedenis. Ja, ik had al snel in de gaten dat het heel anders was.
Maar het hoogtepunt van de dag was de eerste officiële voetbalwedstrijd in onze league! We waren er klaar voor. De wedstrijd was Thuis tegen Parishville-Hopinkton. We hadden vertrouwen en speelden als team goed samen en dat bleek uiteindelijk ook in de score. We hadden met 5-1 gewonnen! Een prima start van het voetbalseizoen. Dat voelde goed aan!
Twee dagen later stond de volgende thuiswedstrijd alweer op het programma. Dit keer was dat tegen Brushton-Moira Central. Deze tegenstander was beter dan Parisville, maar ook deze wedstrijd wisten wij te winnen met 5-1. In deze wedstrijd scoorde ik mijn eerste Amerikaanse doelpunt! Iedereen rende naar mij toe nadat ik na een kleine solo gescoord had! Yesyes! De tweede winst was binnen.
School ging in de tussentijd gewoon door. In het begin moest ik wennen dat ik na school gewoon een wedstrijd moest spelen, maar dat maakte de schooldag ook extra leuk, want je wist dat er een wedstrijd aankwam! Het is gebruikelijk om het teamoutfit te dragen op de dag van de wedstrijd, zodat iedereen kan zien dat er een wedstrijd is! De meeste studenten proberen elkaar aan te moedigen als ze zelf geen training hebben voor een andere sport. Schoolsporten zijn een van de leukste dingen in Amerika naar mijn mening. Het creëert een band tussen studenten. Het is heel anders dan in Nederland waar je voor een club speelt, maar hier zijn alle sporten met school verbonden. Je moet wel zorgen dat je cijfers op orde blijven, anders mag je niet meedoen aan sporten. Gelukkig gebeurt dat niet vaak.
8 september was er een ontmoeting georganiseerd met alle buitenlandse studenten. In totaal zijn er 8 buitenlandse studenten op St. Lawrence Central dit jaar. We kregen de kans om elkaar goed te leren kennen doormiddel van leuke activiteiten/spelletjes. Eén daarvan was het versieren van de ander met wc papier. Er waren twee teams en het team dat het beste wist te versieren won. Ik zal een foto delen van ons resultaat.
12 september speelden we onze derde wedstrijd. Dit keer was het uit tegen St. Regis Falls Central. Dit was de zwakste tegenstander tot nu toe. De eindscore was 2-8 en we hadden nog wel genade met ze. Het was een saaie wedstrijd, maar de derde winst was ook binnen!
Drie dagen later hadden we onze vierde wedstrijd thuis tegen Chateaugay Central. De voorspelling was dat het een zware wedstrijd ging worden, want onze school had hen nog nooit verslagen in voetbal. Tijd om geschiedenis te schrijven!! We vochten hard als team en speelden onze eigen wedstrijd en ja hoor, geschiedenis werd geschreven. We hadden Chateaugay verslagen met 3-1! Er moest zelfs iemand van ons team huilen van blijdschap! Nog nooit had onze school vier opeenvolgende wedstrijden gewonnen, dus dat was een ander record dat genoteerd kon worden. We waren trots!
Inmiddels had ik al veel vrienden gemaakt op school. Ze zijn allemaal erg geïnteresseerd en willen van alles van je weten. Ik zal een aantal foto s delen waar ik met vrienden opsta.
19 september stond de volgende wedstrijd op het programma. Dit keer tegen Colton-Pierrepont Central. Wij waren de favoriet voor de wedstrijd en zo gingen we de wedstrijd ook in. Dat was niet de beste houding om de wedstrijd in te gaan, want we vergisten ons wel in Colton. Op de een of andere manier hadden zij net iets meer geluk in 50/50-duels. Het zat ons niet mee die wedstrijd en de frustratie begon ook op te komen nadat we op achterstand kwamen. Helaas voor ons konden we de score niet meer omdraaien. We verloren de wedstrijd met 3-1. Onze eerste verloren wedstrijd van het seizoen. Teleurstellend en onbegrijpelijk gingen we naar huis.
Voor deze blog laat ik het hier bij. Ik weet het, ik loop nog een maand achter, maar ik ga direct werken aan een nieuwe blog! Deze blog bestaat vooral uit voetbalverhalen. Dat komt omdat daar mijn aandacht bij ligt en we een druk voetbalprogramma hebben. Veel tijd word dan ook in voetbal gestoken, dus daar valt dan ook veel over te vertellen.
Wat ik al wel vertel is dat ik van gastgezin ben veranderd! Er waren wat problemen ontstaan met mijn gastmoeder Nanci waardoor ik mij niet meer comfortabel voelde in het huis. Ik zal er wat uitgebreider op ingaan in de volgende blog als ik bij de datum aankom waarop het zover is. Ik verliet mijn gastgezin namelijk op 4 september. Ik verbleek eerst nog een paar dagen bij mijn aanspreekpunt waar Ben verbleef voordat ik definitief naar mijn nieuwe gastgezin zou gaan. Gelukkig wonen die heel dichtbij Brasher Falls en kon ik nog gewoon op dezelfde school blijven.
Mensen zullen zich misschien afvragen hoe ik mij voel over de verhuizing. In de periode van verhuizen van huis naar huis naar huis voelde ik mij wel even verloren. Het was een moeilijke tijd, maar ook daar leer je van. Nu ben ik inmiddels al twee weken bij mijn nieuwe gastgezin en ik voel mij top! Ik vermaak me prima hier! Er is geen reden tot zorgen, want mijn zorgen zijn verdwenen.
Mijn nieuwe gastgezin bestaat uit Renie (moeder), Stephen (vader), Gauge (broertje), Sophie (zusje) en Miaya (zusje). Renie en Stephen zijn beide onder de 30, dus het is een vrij jong gezin. Gauge is 9 jaar, Sophie is 1,5 jaar en Miaya is bijna 7 maanden oud. Een heel ander soort gezin dan voorheen, maar ik kan het erg goed vinden met ze en ben al dikke vrienden met Sophie & Gauge.
Zoals ik al zei, bij mijn volgende blog probeer ik wat meer informatie te vertellen waarom het mis ging in mijn vorige gastgezin. Voor de rest ga ik het nog hebben over de rest van het voetbalseizoen en over plannen verder in dit jaar. Hopelijk heb ik jullie voor nu weer even kunnen vermaken! De volgende blog komt er snel aan. Dat beloof ik!
Groetjes van Noah vanuit Brasher Falls!
Eerste week in Brasher Falls!
Greetings from Braher Falls,
Zaterdag 12 augustus vloog ik om 8:20 en rond 9:35 landde ik in Syracruse. Dat is niet de stad waar ik elf maanden zou verblijven, maar Matthew had een basketbal toernooi en Alex had een Lacrosse toernooi in Syracruse. Lacrosse is een sport wat je kan omschrijven als hockey in de lucht en misschien dat ik het ook ga proberen. We verbleven in een hotel dichtbij het toernooi. Matthew is goed in basketbal, want zondag ging zijn team met de tweede prijs naar huis. Alex had echter zijn toernooi gewonnen! Toen gingen we richting huis. We moesten ongeveer drie uur met de auto rijden voordat we in Brasher Falls waren. Dat was niet zo erg, want zo kon ik het Amerikaanse landschap goed ontdekken. Onderweg stopte we nog even om wat te eten. Ik werd gelijk in de Amerikaanse eet-cultuur gesleept, want ik kreeg een dikke hamburger als lunch. Ik was best moe toen we aankwamen, want ik moest nog steeds wennen aan het tijdverschil. Toen we aankwamen kon ik eindelijk al mijn spullen droppen op mijn kamer. Ik deel mijn kamer met Matthew. Matthew is een toffe gast en zo is Alex. Met hun kan ik zeker wel een jaar doorbrengen. Toen de avond viel, was het heerlijk tijd om te slapen.
Matthew en Alex houden allebei van sporten. Sporten is heel anders dan in Nederland. In Nederland spelen de meeste kinderen één sport het hele jaar door. In de VS wordt sporten gecombineerd met school. Je speelt je sport dus met schoolgenoten. Als de schooldag voorbij is, blijven veel kinderen op school om te trainen met het schoolteam. De ene periode is er voetbal (soccer) of Football en dan is er basketbal of lacrosse. Een periode is ongeveer twee à drie maanden. De kinderen in de VS hebben dus de mogelijkheid om meerdere sporten te spelen. Matthew speelt voetbal, basketbal en lacrosse, maar basketbal is zijn favoriete sport. Alex speelt voetbal en lacrosse en lacrosse is zijn favoriete sport.
De volgende dag was mijn eerste volle dag in het huis waar ik de komende elf maanden zal verblijven. Het huis is best groot, maar ook oud. Het is niet echt modern en veel is gebouwd met hout. Ik moest nog even mijn weg zien te vinden in het huis. Ik weet niet meer precies wat we die zondag overdag deden, maar in de avond gingen Matthew en ik naar een aantal vrienden van hem. Het waren een aantal meisjes en een aantal jongen. Eén daarvan bleek ook in het voetbal team te zitten, maar dat wist ik toen nog niet.
Maandag was interessanter voor mij, want de voorbereidingen voor het voetbal seizoen zouden dan beginnen! Maandag t/m vrijdag is er om 4:30 PM (16:30) training voor twee uur lang. Elke woensdag ochtend moeten we 4 miles hardlopen door het dorp. Op de zaterdag hebben we een workout in de sportschool. Terug naar maandag waar ik met goede moed naar training ging… of dat dacht ik tenminste. Ik moest eerste nog een test doen voor het geval ik een hersenschudding zou krijgen. Die moest eerst nog verwerkt worden voordat ik mocht trainen. Helaas kon ik dus nog niet trainen maandag middag. Ik kreeg wel de kans om te kijken bij het team. Mijn eerste indruk: Oke, dit niveau is een stukje lager dan in Nederland… Sommigen bakte er niks van, maar een aantal anderen konden wel een balletje trappen. Alsnog moest er nog veel gebeuren om het spel vloeiend te laten verlopen. Terug thuis gingen we lekker eten. We hebben lekker pizza gegeten. Niet erg gezond, maar wel lekker eten zo in het begin. Ik hoef me geen zorgen te maken over eten, want Nanci kan goed koken! Ik zal dus niet terug komen met veel vet!
Dinsdag mocht ik eindelijk trainen! Er zat echter weer een addertje onder het gras. Dit keer was het het weer. Het was aan het stormen en bliksemen. De training kon dus helaas niet doorgaan. Dat was balen. Omdat het trainingsveld bij de school ligt, wist ik inmiddels al de weg van het huis naar de school. Om naar school te komen, kom je langs het ‘dorp’. Het stelt helemaal niks voor, want het zijn maar vijf winkels naast elkaar, waarvan één restaurant.
Woensdag ochtend begon de dag al vroeg voor Matthew en mij. We moesten om vijf uur opstaan, want om zes uur begon de hardloopsessie. 4 miles! Het was vermoeiender dan ik dacht en ik had daarna dan ook spierpijn in mijn benen. Het is natuurlijk wel goed voor de conditie, dus ik vond het niet erg om te doen. Na een heerlijke douche zijn Giry (moeder van Nanci), Lory (vriendin van Giry), Wayne (kennis/vriend van Giry), Matthew en ik gaan kajakken. De natuur is prachtig! Het is mooier om het met je eigen ogen te zien dan op een foto… helaas. Dat gaan we zeker een tweede keer doen! Diezelfde dag om half vijf hadden Matthew en ik ook nog training. Toen we training voorbij was, waren mijn benen helemaal op. Het was zeker een sportieve dag en die zijn zeker voor herhaling vatbaar!
Donderdag hebben we met een aantal jongens van het soccer team lekker gegeten in het dorp voordat we gingen trainen. Ik hou ervan om elke dag te trainen. Het zorgt ervoor dat je echt in vorm raakt en fit bent! Vrijdag niet zoveel gedaan op training na. Gewoon lekker thuis gezeten en op de XBOX gespeeld.
Zaterdag was mijn eerste workout. Ongeveer anderhalve uur lang was het soccer team in de gym om te werken aan onze spieren en conditie. Iedereen had het zwaar, want we hebben het allemaal rustig aan gedaan in de zomer. Na de workout even snel douchen, want een kwartier nadat de workout was afgelopen hadden we al afgesproken om te lunchen met een groepje. Weer een lekker hamburgertje achter de kiezen. Gelukkig is het geen MacDonalds hamburger. Na het eten zijn we nog bij een vriend van Matthew gegaan die ook mee was lunchen. Die avond zijn Matthew en ik nog naar buiten gegaan met een aantal vrienden. Op een gegeven moment werd ik helemaal gek van alle muggen die om ons heen aan het vliegen waren. Brasher Falls mag dan een kleinere stad zijn dan Arnhem, qua muggen leven er meer hier dan in Arnhem.
Zondag middag naar de Wallmarkt geweest waar je alles kunt vinden wat je nodig hebt. Super chill! Daarna lekker thuis gezeten en genoten van het heerlijke weer.
Vandaag (maandag) lekker voor mezelf getraind in het basketbal court. Daarna heerlijk gezwommen en genoten in de hot tub. Ik heb ook nog een stukje van de zonsverduistering gezien. Je kan helaas niet te lang kijken, want het is niet heel prettig voor je ogen. Nu heb ik voetbal training en daarna lekker avondeten.
Zoals je misschien gemerkt hebt, ik vermaak me tot nu toe prima hier in Brasher Falls. 5 of 6 september begint mijn school, dus ik heb nog even vrije tijd. Ik heb al veel mensen van mijn school kunnen ontmoeten, dus dat is een meevaller. 24 augustus heb ik mijn eerste voetbalwedstrijd, dus dat wordt ook iets om naar uit te kijken...
Groetjes,
Noah
Op naar New York City
Greetings from Brasher Falls,
Dit is mijn eerste handgeschreven USA-blog! Ik doe mee aan een High School Year in de Verenigde Staten georganiseerd door Travel Active en ik wil jullie laten mee genieten van mijn avonturen. Ik verblijf de komende elf maanden bij mijn gastgezin Burg in Brasher Falls in de staat New York. De eerste twee dagen in de VS hadden we een oriëntatie in New York City. In deze eerste blog zal het vooral daarover gaan. Na de oriëntatie vloog ik door naar mijn gastgezin. Het gastgezin bestaat uit Tim (vader), Nanci (moeder), Matthew en Alex. Matthew (15) en Alex (13) zijn mijn gastbroertjes. Verwacht niet te veel van mijn eerste blog, want ik heb dit nooit eerder gedaan. Ik ga proberen ongeveer twee keer per maand een blog te maken over mijn avonturen in de USA, maar misschien heb ik daar niet altijd tijd voor. Deze blog is deels voor mijzelf als herinnering en deels voor de mensen die geïnteresseerd zijn in mijn reis. Ik ga mijn best doen om leuke verhalen te schrijven!
Woensdag ochtend om 06:00 zijn ik en mijn ouders vertrokken van huis richting Schiphol. Het was toen nog lekker rustig op de weg. We waren dan ook ruim op tijd op Schiphol. We waren rond 07:30 op Schiphol en we hebben goed afscheid genomen nadat we al ingecheckt hadden. De controle verliep soepel en we zaten rond 11:00 in het vliegtuig. We vlogen met alle andere exchange students die in de VS zouden verblijven. Van Amsterdam gingen we eerst naar Frankfurt en daar van uit vlogen we door naar Newark. Dit omdat we met een Duitse luchtvaartmaatschappij vlogen. We zouden rond 11:15 de lucht in gaan, maar helaas hadden we vertraging waardoor we pas om 11:45 vertrokken. De vlucht ging erg snel, want rond 12:30 stonden we al op de grond in Frankfurt. In Frankfurt begon de ‘stress’…
In Frankfurt aangekomen moesten we als eerst door een controle. Ik heb geen idee meer waarvoor dat was, maar daarna ging het mis. Romée, een andere exchange student, en ik waren even verdwaald in Frankfurt. We vroegen de weg en medewerkers verwezen ons naar de bagage check. Dat was helemaal niet nodig, want we kwamen vanuit Amsterdam en daar was het al gecheckt. We wisten ook niet precies naar welke gate we moesten, dus tijdens het rennen moesten we dat opzoeken. De aangesloten vlucht zou bijna vertrekken. We moesten nog een heel eind rennen, maar uiteindelijk hadden we de vlucht gehaald! We waren onderweg richting Newark.
We zaten in een dubbeldekker en de vlucht verliep heel soepel. Het was het allernieuwste toestel van Lufthansa, de luchtvaartmaatschappij. Bij de films zaten dus ook gloednieuwe films. Na een aantal films en wat kaarten zat de vlucht na ruim acht uur erop. We waren aangekomen in Newark om 16:10. Het is hier zes uur vroeger dan in Nederland
In Newark moesten we langs de Amerikaanse paspoortcontrole. Bij mij ging het snel, maar sommigen anderen moesten langer wachten totdat ze door mochten. Sommigen hadden bepaalde formulieren niet bij zich, waardoor ze naar een aparte kamer werden geleid. Uiteindelijk mocht iedereen mee. Toen konden we de koffers ophalen. Iedereen kon zijn koffer vinden op één exchange student na. Haar koffer lag niet op de band, dus dat was alweer het volgende probleem. Nadat het gemeld was bij de luchtvaartmaatschappij moesten we toch richting het hotel. Na ongeveer tien minuten met de bus waren we in het hotel. Van buiten zag het er goed uit en van binnen was het ook niet verkeerd. Een aantal van ons gingen nog even zwemmen en daarna douchen. Toen was het tijd om te gaan slapen, want de volgende morgen moesten we om 6:30 opstaan voor de oriëntatie in New York City.
Daar gingen we dan! Na het ontbijt met de hele Travel Active groep vertrokken we om 08:00 naar New York City. Het was ongeveer een kwartiertje rijden, maar omdat het altijd druk is in en rond New York duurde het een half uur. Onze eerste stop was Central Park. We hebben een stukje gewandeld en een aantal beelden kunnen bekijken. We hebben anderhalve uur gelopen in Central Park, maar dan heb je pas een klein gedeelte gezien. Het is zo groot! Na Central Park gingen we weer de bus in voor een kleine tour. We reden langs Fifth Avenue, Trump Towers, Rockefeller Center, St. Patrick’s Cathedral, Empire State Building en Grand Central Terminal. Bij Grand Central mochten we ook eventjes binnen kijken. Ik heb van alles gezien behalve treinen. Het is meer een restaurant, want je hebt daar zoveel eten. Na Grand Central terminal zijn we naar High Line park gegaan. Het is een oude treinrails die tot park is omgebouwd. Toen was het tijd voor het avondeten en zijn we naar het hardrockcafé gegaan om te eten. Het was heerlijk! Na het eten hadden we tijd voor onszelf op Time Square. Time Square is de populairste plek in New York City. Daarna zat de dag erop en gingen we terug naar het hotel. De eerste oriëntatie dag zat erop.
De volgende ochtend gingen we als eerste naar de 9/11 memorial. Het is de mooiste plek in New York City als je het aan mij vraagt. We zijn nog over de Brooklyn Bridge gelopen en daarna hadden we een toer langs Statue of Liberty. Toen we dat achter de rug hadden, hadden we een lange bus rit naar Coney Island. Coney Island is een soort van pretpark/kermis. Dat was best gaaf. We zijn in één attractie gegaan, omdat het best duur was. We sloten de dag af op Top of the Rock waar je uitzicht hebt over New York City. Helaas hadden we niet zoveel tijd en was het best druk, dus hebben we niet de beste foto’s kunnen maken. Toen we naar beneden wilden gaan, wisten we niet wat we zagen. Er stond zo’n lange rij. Meestal staat er een lange rij om naar boven te gaan, maar hier was er een hele lange rij voor naar de exit. Eenmaal beneden gingen we richting de bus om naar het hotel te gaan. Onze New York oriëntatie zat erop. We gingen allemaal vroeg naar bed, want de volgende ochtend moesten we meesten vroeg opstaan om naar het vliegveld te gaan. Iedereen ging nu zijn eigen weg naar zijn/haar gastgezin. Ik moest om 5:00 opstaan, maar gelukkig hoefde ik maar een uurtje met het vliegtuig naar mijn gastgezin…
Tot zover mijn eerste blog! Ik hoop een goed begin te hebben gemaakt met deze blog. Foto's in New York City kun je bij 'Foto's' vinden. Laat even weten wat je ervan vond! Binnenkort zal ik mijn tweede blog posten. Ik heb bewust mijn eerste avonturen in Brasher Falls niet in deze blog geschreven, want anders wordt het veel te lang.
Groetjes,
Noah!
Welkom op mijn Reislog!
Hallo en welkom op mijn reislog!
Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Leuk dat je met me meereist!
Groetjes,
Noah